Ek Pravas

 एक अनोळखी वृद्ध व्यक्तीशी भेट......

Nagpur Bus Stop
 

                              एका तरुण मुलाचं जसं जसं वय वाढत जातं तसं तसं त्याला Job चं करियर चं अर्थातच त्याला भविष्याची चिंता वाटू लागते.  अगदी तसच मलाही माझ्या भविष्याची चिंता वाटू लागली म्हणून मी जॉब शोधायला लागलो. आताच काही दिवसापूर्वी एका कंपनी मधून मला Training साठी कॉल आला होता म्हणून मी नागपूर ला जायला गेलो. मी Nagpur ला पहिल्यांदाच गेलो होतो. एका अनोळखी शहरात अनोळखी कंपनी मध्ये अनोळखी लोकांसोबत तब्बल ०५ दिवस घालवलो. मला त्या कंपनी मध्ये काम आवडलं नाही म्हणून मी घरी परत यायला तिथून निघालो पण जातांना जो मनात उत्साह होता तो आता नाहीसा झालेला होता कारण, एवढे ०५ दिवस देऊन ही माझ्या मनाला पटेल असं काम मिळालेलं न्हवतं म्हणून मी जरा नाराज होतो. कंपनी च्या रूम मधून Bus Stop वर आलो. Bus Stop च्या एका बाजुला एक वृद्ध व्यक्ती बसलेले दिसले. त्यांच्या कपाळावर पडलेल्या रेषा स्पष्ट सांगत होत्या की, ते खूप चिंताग्रस्त असावेत म्हणून मी त्यांच्या जवळ जाऊन बसलो. उतार वयात माणसाला फक्त दोन च चिंता असतात. एक म्हणजे मुला-बाळांचं भविष्य व लग्न आणि दुसरं म्हणजे उतार वयात मुलांकडून मिळायला हवा तो आधार मिळेल की नाही. या मधून त्या काकांना कुठली चिंता असेल म्हणून मी सहज विचारायला त्यांच्याशी बोलायला गेलो.

                  “हॅलो काका, कुठं राहता तुम्ही?” असं त्यांना विचारताच त्यांनी माझ्याकडे बघत विचारलं, “कोन आहेस बेटा तू?” मी त्यांना सांगितलो, “काका माझं नाव आशु आहे. मी खुप दुर वरून इथे जॉब साठी आलो होतो परंतु जॉब मिळाली नाही म्हणून जरा बरं वाटत नाही आहे. तुम्ही इथे एकटेच बसले दिसले आणि मला वाटलं तुम्हाला देखील काही समस्या असेल म्हणून तुमच्याशी बोलायला आलो.” “जॉब शोधायला आला आहेस पण तुझी वय फार जास्त दिसत नाही आहे. काय शिक्षण झालं आहे तुझं?” असं त्यांनी मला विचारलं म्हणून मी त्यांच्या या प्रश्नाचं उत्तर दिलो, “काका, माझं शिक्षण B.com Final चालू आहे.” यावर त्यांनी मला म्हटलं, “अरे मग शिक्षण पूर्ण कर आणि मग जॉब शोध मिळेल तुला नक्की जॉब घाई कशाला करतोस. वेळेच्या आत आणि योग्यते पेक्षा जास्त कुणालाही मिळत नाही. म्हणून आधी शिक्षण पूर्ण कर मग चांगली जॉब मिळेल तुला.” मी होकारार्थी मान हलवत म्हटलो, “होय काका मिळेल जॉब त्यासाठीच आता पासून प्रयत्न करणे चालू आहे माझं” “छान...! असच आयुष्यात प्रयत्न करणं कधीच सोडू नको बेटा” असं त्यांनी मला म्हटलं. “होय काका” असं म्हणत मी त्यांना परत बोललो, “काका माझं तर ठीक आहे पण तुम्ही देखील फार चिंताग्रस्त दिसत आहात, नक्की काय कारण या चिंतेचं?” माझं हे वाक्य ऐकताच ते परत चिंताग्रस्त झाले त्यामुळे  त्यांना परत म्हटलो, “अहो काका, बोला हो.... बोलल्याने दुःख हलकं होईल तुमचं.” असं म्हणताच त्यांनी सांगायला सुरवात केली, “तुला माहिती आहे या जगातील anmol bhent प्रेम आहे.(अनमोल भेट काय आहे हे वाचण्यासाठी इथे क्लिक करा)आमची अपेक्षा नाही आहे बेटा की आमच्या मुलाने आम्हाला महागड्या गाडी ने फिरवावे किव्वा महागडे भेटी द्यावे. आमची आमच्या मुलांकडून एवढीच एक माफक अपेक्षा आहे की, उतार वयात मुलाने दोन शब्द प्रेमाने बोलावे. उतार वयात आम्हाला आधार द्यावा. पण हल्ली च्या मुलांना एवढी वेळ कुठं असते. सकाळी उठून office मध्ये जातो आणि रात्री सुद्धा उशिरा येतो. त्याला वाटते की आई बाबांना पैसे दिले म्हणजे झालं पण बेटा आम्हाला पैशाची गरज नाही तर त्याच्या प्रेमाने बोललेल्या दोन शब्दांची गरज आहे.” यावर मी त्यांना म्हटलो, “अहो काका, हल्लीचं काम च तसं असतं नाही वेळ काढू शकत परिवारासाठी.” यावर ते म्हणाले, “असं नाही आहे बेटा की त्याला परिवारासाठी वेळ नाही आहे. त्याचा ऑफीस शनिवार ला बंद असतो आणि तो त्यादिवशी आपल्या परिवारासोबत म्हणजेच बायको आणि मुलांसोबत Hanuman Mandir मध्ये पूजा करायला जातो. कारण ती Hanuman चा परम् भक्त आहे.” त्यांना तिथेच थांबवून त्यांना विचारलो, “मग काका तो तुम्हाला सोबत का घेऊन जात नाही...तुम्ही Hanuman ला मानत नाही का? तुम्ही त्यांच्या परम् भक्त नाहीत का?” त्यावर ते पुढे सांगू लागले, “तसं नाही आहे बेटा, मी खूप मोठा भक्त आहो Hanuman चा अर्थात माझ्यामुळेच तो देखील हनुमानाची भक्ती करायला लागला. त्याचा Business सुद्धा हनुमान च्या कृपेने झालाय. पण त्याच्या पत्नीला आमच्या सोबत फिरायला कदाचित लाज वाटत असेल म्हणून तो आम्हाला घेऊन जात नाही. तो आम्हाला घेऊन जात नाही याला माझा विरोध नाही पण बेटा देवाला जेवढा वेळ देतो त्यामधला थोडा वेळ तरी आम्हाला द्यायला पाहिजे हिच माझी माफक अपेक्षा आहे.” “मग मला माफ करा काका यात तुमच्या मुलाची चुकी नाही यात तुमची चुकी आहे.” असं मी त्यांना म्हटलो. यावर त्यांनी मला विचारलं, “बेटा तो आम्हाला वेक देत नाही देवाला देतो यात माझी काय चुकी?” त्यावर मी त्यांना म्हटलो, “मला एक सांगा तुमचा मुलगा हरला तेव्हा त्यांची सांत्वना करायला काय करत होतात?” यावर त्यांनी मला उत्तर दिलं, “बेटा मी त्याला म्हणत होतो की, देवावर विश्वास ठेव तो सगळं ठीक करेल.” यावर मी त्यांना लगेच म्हटलो, “मग आता मला एक सांगा काका जेव्हा तो जिंकत होता तेव्हा तुम्ही त्याला काय सांगता होतात किव्वा त्याला काय करायला लावत होतात?” यावर ते म्हणाले, “बेटा तो जिंकला की त्याला आम्ही हनुमान चं नाव घ्यायला सांगत होतो आणि त्याला सांगत होतो की, देव सर्वस्व आहे तो कधीच कुणाचं वाईट करत नाही चांगलं च करतो फक्त त्याचं नाव घेत जा...” मी यावर त्यांना म्हटलो, “अहो काका, तुम्ही तुमच्या मुलाला लहानपणा पासून हेच सांगत आले की, तो हनुमान च सर्वस्व आहे तर तो तुम्हाला सर्वस्व का मानेल?” “मला काही समजलं नाही बेटा...” यावर काकांनी मला म्हटलं. मी त्यांना म्हटलो, “काका, लहानपणी आपला मन कोवळा असते हे तुम्हाला ही माहिती आहे. त्याच्या मनात आपण जे टाकू ते त्यालाच धरून बसतात मग त्याचा परिणाम काय होईल किव्वा काय नाही याचा विचार ते कधीच करत नाहीत. मुलगा हरला पडला की त्याला देवाचं नाव घ्यायला सांगतो पण त्याला सांगत नाही की उठायचं प्रयत्न केलास तर तू स्वतःच उठू शकतो. मग तो जिंकला की त्याला आपण नेहमी सांगतो की हे सर्व देवाची च कृपा आहे म्हणजे त्याचं सर्व क्रेडिट आपण देवाला देतो पण त्याला हे सांगत नाही की आई वडिलांचं आशीर्वाद सुद्धा त्यासाठी महत्वाचं आहे. या सर्व प्रकारामधून त्याला असं वाटायला लागतं की, देव हेच सर्वस्व आहेत आई वडील नाही म्हणून हल्ली ची मुलं आई वडिलांना नाही तर देवाला जास्त वेळ देतात त्यांनाच पूजतात. आई वडिलांना लाथा मारून देवाच्या पायावर डोकं टेकतात. कारण  लहानपणा पासून सांगितलेलं असतं की, देव च सर्वस्व आहेत आई वडील नाही.” माझं बोलणं ऐकून त्यांच्या डोळ्यात पाणी आलं आणि ते म्हणाले “तुझं बोलणं अगदी खरं आहे बेटा मी माझ्या मुलाला लहानपणा पासून च देव हेच सर्वस्व आहे असं सांगत आलो आणि कदाचित हेच कारण असेल की तो आज देवाला वेळ देतो पण मला नाही.” दुपारचे ०२ वाजले होते आणि मला Nagpur वरून गावी यायचं होतं म्हणून मी त्यांना म्हटलो, “काका आता मला निघायला हवं गावी जायला मला ०३ तास लागतात.” असं सांगून मी त्यांचा निरोप घेतलो आणि ते ही त्यांच्या घरी जायला निघाले.

Conclusion:- मी असं म्हणत नाही की देवाची पूजा करू नका. त्यांना मानू नका पण आई वडिलांना लाथा मारून देवाच्या पाया पडणे हे तर चुकीचे आहे ना...देवाला माना, पूजा करा देवाची पण त्या आधी आपल्या आई वडिलांना वेळ द्या, त्यांच्याशी प्रेमाने दोन शब्द बोला. आई वडील च सर्वस्व असतात. आई वडिलांची सेवा केली तर कुठल्या मंदिरात सुद्धा जायची तुम्हाला गरज पडणार नाही.. तर देव स्वतः तुमच्या दारात येईल एवढी ताकद आई वडिलांच्या भक्ती मध्ये आहे.

देव म्हणोनी तयानी,

दगडास पुजला ।

मात्या-पित्यास वाडीत टाकुनी,

स्वर्गास मुकला ।।

✍️आशु छाया प्रमोद (रावण)

अनमोल भेट

 एक अनमोल भेट

प्रेम

            या जगातील माझ्यासाठी सर्वात प्रिय असणारे अर्थात माझे आई वडील यांना काय भेट देऊ याचा विचार करत मी वाटेने चिंता ग्रस्त होऊन चालत होतो. त्याच वाटेत मला एक सत्वपुरूष मिळाले त्यांना माझ्या कपाळावरील पडलेल्या रेघांना बघून हे कळायला फार उशीर लागला नाही की, मी कसल्यातरी चिंतेत आहों. त्यांनी मला त्याचं क्षणी थांबवून विचारलं, “कसल्या विचारात आहेस बेटा तू?” मी त्या सत्वपुरुषांना उत्तर दिलो, “बाबा, मला माझ्या आई वडिलांना एक अनमोल भेट द्यायची आहे. परंतु, मला हे कळत नाही की, या जगात अशी कुठली अनमोल भेट आहे.” त्यावेळी त्यांनी एक क्षण ही विचार न करता मला बोलले की, या जगातील अनमोल भेट तर कोहिनूर हिरा आहे, देऊ शकतोस तू.....? यावर मी त्यांना हसून च उत्तर दिलो, “अहो बाबा, कोहिनूर हिरा तर फार दूर राहिला साधा हिरा सुद्धा द्यायची लायकी नाही आहे. आजही मी त्यांच्या पैशांवर आयुष्य जगत आहो. मग मला सांगा बाबा, मी माझ्या आई वडिलांना तेवढी महागडी भेट कशी देऊ शकतो.” यावर ते सत्वपुरुष मला म्हणाले, “मग बेटा, तू अनमोल भेट द्यायचं विसरून जा. मोठा हो पैसे कमव मग दे त्यांना एक अनमोल भेट. कारण या जगात पैशा शिवाय काहीही होऊ शकत नाही.” मी हे ऐकताच थोडा नाराज होऊन त्यांच्या जवळून जाण्यासाठी निघालो, तेवढ्यात त्यांनी माझा हाथ धरला आणि म्हणाले, “बेटा थांब, माझं बोलणं अजून पूर्ण झालेलं नाही आहे. मी म्हटलोय या जगात पैसा शिवाय काहीही होऊ शकत नाही, परंतु हे अर्धसत्य आहे.”

सत्वपुरूष

                 मी हे ऐकताच आश्चर्यचकित झालो आणि त्यांना विचारलो, “बाबा, हे पूर्ण सत्य नाही तर मग पूर्ण सत्य काय आहे....!” त्यावर ते बाबा मला सांगायला लागले, “पैसा शिवाय या जगात काहीही मिळत नाही, है जरी जगमान्य झालेलं असेल तरी देखील या जगात अशा काही गोष्टी आहेत ज्या मिळवायला अरबो पैसा दिला तरी देखील मिळवू शकत नाही. फरक फक्त एवढंच आहे की, त्या गोष्टी आपल्याला सहजा सहजी दिसत नाहीत त्यासाठी आपल्याला आपला बघायचा दृष्टिकोन बदलावा लागेल.” त्यांना मी मध्येच थांबवून विचारलो, “ बाबा, मग हा आपला दृष्टीकोन कधी आणि कसा बदलेल?” त्यावर त्यांनी सांगितलं, “आपल्या डोळ्यांवर या जगाने एक अदृश्य चस्मा लावून ठेवलेला आहे त्यामुळे आपल्या ही तेच दिसते जे हे जग आपल्या दाखवण्याचा प्रयत्न करते. आपल्याला आपला दृष्टिकोन बदलायचा असेल तर सर्वात आधी तो अदृश्य चस्मा आपल्या डोळ्यांवरून काढावा लागेल किव्वा Tarak Mehta ka ooltah chashma या serial मध्ये दाखविल्या प्रमाणे आपल्याला ही आपल्या डोळ्यांवरील चस्मा उलटा करावा लागेल. तेव्हाच आपला दृष्टीकोन बदलेल तेव्हाच आपल्याला या खी जगमान्य असलेल्या वाक्यांचा सत्य कळेल. तू तुझ्या आई वडिलांना देऊ शकतेस अशी एक अनमोल भेट आहे ते देखील तुझ्या जवळच ज्या भेट साठी तुला एक रुपया ही द्यावा लागणार नाही. फरक फक्त एवढाच आहे की, तुला ती दिसत नाही आहे कारण तुझ्या डोळ्यांवर देखील या जगाने घालून दिलेला तो अदृश्य चस्मा आहे म्हणून ते अनमोल भेट तुला दिसत नाही आहे.”

Tmkoc

                     हे ऐकताच मी अती उत्साहित होऊन त्यांना विचारलो, “सांगा ना बाबा ती अनमोल भेट काय आहे जी मी आपल्या आई वडिलांना देऊ शकतोय ती देखील एक ही रुपया न देता.” “होय, नक्कीच सांगतोय परंतु त्याआधी मला माझ्या एका प्रश्नाचं उत्तर दे.” असं त्यांनी म्हणताच मी लगेच त्यांना विचारायला सांगितलो. तेव्हा त्यांनी मला विचारलं, “तुला तुझ्या आई-वडिलांना च हे अनमोल भेट का द्यायची आहे? त्यांचं असं प्रश्न ऐकताच मी एका क्षणाचा देखील विचार न करता त्यांच्या प्रश्नाचं उत्तर द्यायला सुरवात केलो, “कारण बाबा, मी या जगात सर्वात जास्त प्रेम फक्त आणि फक्त माझ्या आई वडिलांनाच करतो त्यामुळे मला सर्वात आधी त्यांनाच हे अनमोल भेट द्यायची आहे. त्यावर ते बोलले, “मग तू नकोच देऊ ते अनमोल भेट” असं म्हणताच की आश्चर्यचकित होऊन त्यांना विचारलो, “का? का बरं मी माझ्या आई वडिलांना अनमोल भेट नाही द्यायची?” त्यावर त्यांनी मला म्हटलं, कारण बेटा या जगातली सर्वात अनमोल भेट तर त्यांना देत च आहेस मग आणखी काय देणार?” मी परत आश्चर्यचकित होऊन त्यांना विचारलो, “मी कुठली त्यांना अनमोल भेट देलोय....!” त्यावर ते म्हणाले, “बेटा, या जगातील सर्वात अनमोल भेट हे प्रेम आहे आणि हे प्रेम अरबो पैसे देऊन सुद्धा विकत घेता येत नाही कारण ती एक अनमोल भेट आहे.” असं म्हणून त्यांनी परत मला म्हटलं, “तुला तुझ्या प्रश्नाचं उत्तर मिळालं असेल तर मी निघू काय? कारण मला अजून खूप दूर जायचं आहे.” असं त्यांनी म्हणताच मी होकारार्थी मान हलवून त्यांना प्रमाण केलो. ते ही मला आशीर्वाद देऊन तिथून निघून गेले.

                                          मी आज पर्यंत तर हेच ऐकत आलो होतो की, या जगातील सर्वात सुंदर गोष्ट म्हणजे प्रेम आहे पण आज कळलं या जगातील अनमोल भेट देखील प्रेम च आहे. वाटेत मिळालेल्या त्या सत्वपुरुषांनी म्हटलं ते योग्यच म्हटलं, पैशांनी प्रेम कधीच विकत घेता येत नाही. आणि मग शेवटी आपल्या आई वडिलांची सुद्धा आपल्याकडून कुठली महागडी वस्तू भेट द्यावी ही अपेक्षा मुळीच नसते तर त्यांना आपल्या कडून हवं असते ते फक्त आणि फक्त प्रेमाचे दोन शब्द तेवढं जर आपण त्यांना दिलं तर दुसऱ्या महागड्या भेट द्यायची मुळीच गरज पडत नाही. पण हल्ली परिस्थिती जरा वेगळी दिसत आहे. हल्लीची मुलं फक्त दिखाव्या साठी आई वडिलांना महागड्या भेटी देतात आणि जेव्हा त्यांना खरच त्यांच्या आधाराची गरज असते तेव्हा त्यांना लाथ मारून बाहेर हाकलून देतात. माझं सर्व मित्रांना हेच सांगणं आहे की, आपल्या आई वडिलांना तुम्ही महागड्या भेट वस्तू नाही देऊ शकले तरी हरकत नाही फक्त प्रेमाचे दोन शब्द रोज बोलत जा म्हणजे झालं. कारण या जगातील सर्वात अनमोल भेट जर कुठली असेल तर ते प्रेम आहे. हे प्रेम मिळविण्यासाठी कित्येक लोकं रडतात. लाखो करोडो रुपये देऊन सुद्धा प्रेम विकत घेता येत नाही. अनमोल भेट कुठली असेल तर ते प्रेम आहे हिरे मोती नाही.

Conclusion:- 

                     पैश्या शिवाय काहीही होऊ शकत नाही असं सर्रास आपल्याला ऐकायला मिळत असेल पण हे वाक्य पूर्णतः चुकीचे आहे. पैशाने माणूस कधी आनंदी राहू शकत नाही. जीवनात जर आयुष्य आनंदमय पद्धतीने जगायचं असेल तर पैसा नाही दोन प्रेम करणारी माणसे हवीत......ती माणसे कधीच पैशाने विकत घेता येत नाही ते कमवावे लागतात....म्हणून तुमच्या आई-वडिलांना कधी महागडी भेट देऊ शकले नाही तर हरकत नाही पण रोज प्रेमाचे दोन शब्द बोलत चला तेच त्यांच्या साठी अनमोल भेट ठरेल कारण ती करोडो अरबो पैसे देऊन ही विकत घेता येत नाही.... 

आशु छाया प्रमोद

https://t.me/Chocholateboy5402